Huurbevriezing mag dan van de baan zijn, het leed is geschied, meent woningmarktexpert Johan Conijn. Het wispelturige gedrag van de politiek, van links tot rechts, zal ervoor zorgen dat corporaties in het belang van hun voortbestaan vaker risico's zullen mijden. "Corporaties zullen altijd tijdig de bakens verzetten en dat zal zijn weerslag vinden in minder investeringen in nieuwbouw en woningverbetering. Meer helderheid over toekomstige huurinkomsten zou de rust in de sector kunnen bevorderen. Daarom moet er naar mijn idee weer werk worden gemaakt van een sociaal huurakkoord."

Woningcorporaties zijn de afgelopen maanden op het nippertje ontsnapt aan een bevriezing van de huren voor een periode van twee jaar. Voor Johan Conijn kwam het voorstel van de toenmalige coalitie om specifiek huurders van corporatiewoningen een bescheiden financieel voordeel te gunnen, niet uit de lucht vallen. “De huurbevriezing als de uitkomst van nachtelijke onderhandelingen over de Voorjaarsnota, dat kwam ook voor mij onverwacht. Maar de keuze van de politiek voor zo’n maatregel hoeft niemand te verbazen. In 2021 hebben we ook al eens een huurbevriezing en een huurverlaging gehad, omdat mensen te duur woonden. En de verschillende verkiezingsprogramma’s laten niks te raden over; van links tot rechts wordt gepleit voor huurbevriezing, huurverlaging of op zijn minst een gematigd huurbeleid. Eigenlijk zien alle partijen de prijs van een sociale huurwoning als onderdeel van te voeren inkomenspolitiek. Compensatie voor corporaties die door zo’n maatregel structureel inkomsten mislopen, is voor niemand in de Kamer een issue. Ook GroenLinks/PvdA heeft de afgelopen maanden gepleit voor lagere huren, zonder na te denken over compensatie.” De politieke discussie dit voorjaar is volgens hem extra wrang, vanwege de huurafspraken die eind vorig jaar nog zijn gemaakt. In de Nationale Prestatieafspraken is voor 2025 een gematigde huurstijging van 4,5 procent jaar vastgelegd. “Toen dacht ik, de kou is uit de lucht. Dat de politiek binnen enkele maanden toch een heel andere koers vaart, maakt de verbazing over de opstelling van politici des te groter.”