In een welvarend land met het hoogste percentage sociale huurwoningen van de wereld zou je hopen en verwachten dat dit realiteit is. Maar de keiharde waarheid is dat elke hoop nog ver weg is. Alleen al in Amsterdam verblijven zo’n veertien- tot vijftienduizend dak- en thuislozen, zijn er nog circa twintigduizend E-, F- en G-label corporatiewoningen die een flinke verduurzaming moeten krijgen en wonen 13.000 huishoudens met te veel bewoners in één huis, ontploften afgelopen jaar bij meer dan honderd woningen een cobra of ander explosief en is voor sommige bewoners de huur niet meer te betalen en is het voor alle corporaties niet mogelijk om een kostendekkende huur te vragen voor alle investeringen.  De zware belastingdruk, zoals de vennootschapsbelasting en specifiek daarin ATAD1, zorgt ervoor dat corporaties keuzes moeten maken die onverantwoord zijn, als je kijkt naar de voorliggende opgave. Tel daarbij op een conservatieve, voor kwetsbare mensen onverdraagzame politieke omgeving. Niet alleen in Nederland, in de Verenigde Staten, in heel de wereld. 
Deze tijd vraagt om moed van de politiek, van Rijk en gemeenten, van woningcorporaties. Moed om een deel van het woonruimte-verdeelsysteem opzij te schuiven en jongeren die dakloos dreigen te worden - na verblijf in de maatschappelijk opvang - met voorrang een huis te bieden. Moed om een deel van alle wettelijke vereisten, zoals zeventig  procent instemming van de bewoners voor renovatieplannen, opzij te schuiven, zodat het merendeel dat voor is niet langer hoeft te wachten op een goed geïsoleerd huis. Moed om naar een eenvoudiger bezwaarprocedure over te stappen en niet de laatste bezwaarmaker de ruimte te geven, terwijl er duizenden woningzoekenden staan te wachten. Moed om jongeren een alternatief te bieden voor die paar honderd euro die zij ontvangen na het gooien van een explosief naar een woning. Moed om bewoners die met te veel mensen in één huis wonen, een andere, beter passende woning te bieden. En moed om bewoners die maar tijdelijk een grote woning nodig hebben, een tijdelijk contract te bieden voor bijvoorbeeld een grote gezinswoning of een rolstoelwoning. Alleen voor de periode dat zo’n bewoner dat nodig heeft.