En het is aan ons om te bepalen hoe hiermee om te gaan. Niets doen is uiteraard geen optie, gelet op de impact van al deze ontwikkelingen. De kunst is om íets te doen en dat dan bij voorkeur zo slim mogelijk, inclusief het ruimte bieden aan experimenten, vernieuwend vermogen en het faciliteren van nieuw elan. Als ik vanuit mijn vakgebied, de wereld van winkelcentra, mixed-use plekken en gebiedsontwikkelingen, naar deze ‘perfect storm’ kijk zie ik zeker bedreigingen, maar parallel daaraan des te meer kansen!

Neem om te beginnen klimaatverandering. Veel binnensteden bestaan nog uit grote onaantrekkelijke steenvlaktes. Daar had al veel eerder verandering moeten worden ingezet. Helaas - maar liever laat dan nooit - is het de klimaatverandering die ons het extra zetje geeft om echt aan de slag te gaan. Stenen eruit én groen erin om de hittestress in steden te verlagen.

Met als aangename bijvangst minder verstening en meer vergroening in stadscentra en winkelgebieden. Klimaatgedreven verfraaiing van de binnenstad dus. We kennen inmiddels een paar prachtig voorbeelden; denk aan de Willem IIstraat in Tilburg of De Laat in Alkmaar. En die vergroening smaakt naar meer en kan als aanjager dienen voor de biofilisering van onze stadskernen, binnensteden en winkelstraten.

Woningschaarste is nog zo’n impactvolle gebeurtenis die ons dwingt om dingen slimmer te doen, om anders te denken en op zoek te gaan naar oplossingen die kunnen bijdragen aan de vermindering van de woningnood. In de wereld van retailers wordt er al heel lang over gesproken en het lijkt nu toch echt van de grond te komen: wonen boven, achter en in sommige gevallen zelfs ín de winkel. Met als ‘omdenkbijvangst’ een verhoging van de gewenste levendigheid op straat, sociale veiligheid en verbetering van de binding met de buurt. En dat nog los van de toevloeiing van nieuwe potentiële klanten voor de ondernemers in het gebied.

En dan de verkeersopstoppingen die per jaar alleen maar erger lijken te worden. Ook hier zien we dat steeds meer steden in binnen- en buitenland aan de slag gaan met ‘binnenstedelijke vertraging’.

Dat een goede bereikbaarheid van een stadscentrum of winkelgebied essentieel is staat als een paal boven water. Maar dat wil nog niet zeggen dat je met de auto of de fiets tot voor de drempel van de winkel- zeker als het op funshopping aankomt- of het leuke horecatentje moet parkeren. Ik heb nog nooit vanuit de Kalverstraat, Lijnbaan of welke andere Monopoly-winkelstraat dan ook de oproep gehoord om weer auto’s toe te laten.

Gemeenten worden door de toenemende verkeersdruk gedwongen steeds meer in te zetten op het auto- en fietsluw maken van binnensteden, waarmee meer ruimte wordt gemaakt voor een beter verblijfsklimaat, inclusief zitgelegenheid, water en groen. Met als bijvangstdaar gaan we weer- een aantrekkelijke sfeer in een prettige omgeving die bijdraagt aan bezoek, lopen én kopen.

Ik denk dat het wel duidelijk is waar ik naartoe wil. Laten we in deze ‘perfect storm’ ons koppie er niet bij laten hangen, maar alle zeilen bijzetten voor verdere verbetering van de plekken waar we graag zijn, verblijven of passeren.